Column Joost Voeten: Bye y’all Nesthor

Uit: Nesthor jaargang 28, editie 2, juni 2019

Dat was ‘em, Houston. Het heeft Royal Dutch Shell namelijk behaagd om me op 31 mei te deporteren naar Assen. Dus van de vierde grootste stad van de VS naar Drenthe. Om met de onsterfelijke woorden van McNulty uit The Wire te spreken: “What the fuck did I do?” Ik mag het van mijn dokter overigens niet meer hebben over internationale verhuizingen en het feit dat Shell HR even nuttig is als een hordeur in de boeg van een onderzeeër, dus let’s keep it light, tight and bright. We gaan één van de bekendste quotes over Houston fact checken.

Wreed weet ik zo net niet, gek wel. Je archeologische opgraving onder een viaduct dichtbij het honkbalstadion onderbreken omdat er 15 Mexicanen op paarden met sombrero’s en gitaren op de rug een feestje aan het vieren zijn, op je gemak staan tanken en dat dan ineens de rest van de pompen wordt bezet door 12 verlaagde auto’s met spinnervelgen en de boxen van Nighttown in de kofferbak, vorige week lezen dat 1) iemand probeerde het huis van Bun-B (Houston-rapper, bekend van de singles Ridin’ Dirty en That’s Why I Carry) te beroven, 2) diezelfde Bun-B zijn singles trouw bleef en zonder broek aan achter de overvaller aanging nadat hij hem vanuit een raam in zijn schouder had geschoten. Ome Bun kreeg complimenten van de popo voor zijn pistooltechniek en de overvaller kreeg een enkeltje gevangenis en wat hechtingen. Over alle gestoorde Uber-chauffeurs die denken dat ze Ayton Senna zijn heb ik het liever niet.

Die filthy river is ongetwijfeld de Buffalo Bayou, een rivier zo smerig dat niemand ooit de bodem heeft gezien en waar je aan de ongoddelijke hoeveelheid plastic in de bomen kan zien wanneer de laatste overstroming is geweest. Ik vermoed dat The Joker hier ontstaan is nadat hij z’n grote teen per ongeluk in het water doopte. Bovendien zijn de muggen in de buurt zo groot als merels en zuigen ze een koe droog in drie minuten rond.

Zoning laws zijn dankzij het grote aantal projectontwikkelaars in de gemeenteraad bestempeld als het werk van de duivel, en daarom het maakt hier helemaal niets uit of je een leerlooierij naast een kinderdagverblijf zet dan wel vier Nigeriaanse kerken in dezelfde rij bedrijfsruimtes naast je gym. Wat parkeren een bitch maakt op zondag, maar aan de andere kant je kennis van Nigeriaanse zang en dans enorm vergroot.

Culture of sex, money and violence: waar the Republic of Texas op gebouwd is, zeg maar. Striptenten worden hier de “buck naked” genoemd en in mijn portemonnee zit nog steeds een briefje met de zes beste, opgeschreven door een dronken ober die een fles wijn over zijn witte pak had geflikkerd. Lang verhaal. In de carpool van school verschijnt regelmatig een gouden Porsche (niet goudkleurig, goud), een McClaren en Ferrari die geen van allen fatsoenlijk over de drempel voor de ingang komen. Schietbanen en vuurwapens zijn hier zo normaal dat niemand opkijkt op het moment dat een machinegeweer wordt afgevuurd in de buitenlucht. Het enige wat ik hoorde was: “somebody is either having a lotta fun or being drunk. Or both.” Klasgenootjes van mijn zevenjarige dochter zeggen dat ze schieten heel leuk vinden, maar dat jagen zwaar is. Ik vermoed dat ze beter schieten dan de gemiddelde politieagent in Crooswijk.

Shabby: mwah. Echt mooi zou ik Houston niet durven noemen – de frozen daquiri place heeft een drive thru omdat niemand daar uit zijn auto durft – maar overdag kun je naar musea van wereldklasse en een kapel met iets van twaalf Rothko’s aan de muur.

Sprawling: nogal. Het kost ongeveer een uur cruisen op de snelweg voor-dat je van de ene kant van Houston aan de andere bent.

Ruled by brazen women: ook waar. Mijn eerste kennismaking met dit feitje kwam om 4 uur ‘s ochtends na een avond stappen buiten Frank’s pizzeria in downtown toen vlak naast ondergetekende een jongedame van 1.60 hoog plotseling ruzie kreeg, haar hakken uittrok en riep: “I’m gonna fuck that bitch up”. You go girl. Gratis MMA bij je pizza, awesome. Helaas vond de politie-agent die aan het bijklussen was als security het na een paar sjieke tikken over en weer welletjes, maar evengoed 5 sterren, would eat there again.

Code of the west: kan inderdaad alles betekenen. Ik weet dat de meeste Houstanians slecht reageren op “dat mag niet” en veelal antwoorden op “dat kan niet” met “hold my fucking beer and watch this”.

Conclusie: grotendeels waar en fantastisch. Ik ga Houston missen, de mensen, de ruimte, het eten, de mentaliteit. En de benzine van 75 cent de liter.

Texas forever.